State of the onion

photo cc by Darwin Bell

Seit ein paar Tagen Wochen geistert formspring.me, eine Mischung zwischen Kontaktforumlar und twitter vor allem durch die twitterosphäre. Auch viele luxemburgische Netzpersönlichkeiten haben sich den Fragen, die sie vor allem anonym gestellt bekommen haben, gestellt. Die Ungewissheit, wer da eigentlich gefragt hat und die Möglichkeit, anonym Fragen stellen zu können machen den Reiz von formspring.me aus, obwohl es leider so scheint, als habe sich der erste Hype schon wieder gelegt. Ich konnte mich zumindest nie darüber beklagen, uninteressante Fragen gestellt zu bekommen, habe aber auch schon seit einer guten Woche keine Frage mehr beantworten dürfen.

Vor zwei Wochen wurde Chris die Frage gestellt, was in der luxemburgischen Blogosphäre fehlen würde und nachdem er sie beantwortet hatte, stellte er mir die gleiche Frage. Hier und hier sind unsere Antworten. Und die sind durchaus lesenswert. Und so am Jahresende kann man sich schon Gedanken über den Zustand unseres kleinen, feinen Blogklumpens machen. Chris fehlen Kommentare von Nicht-Bloggern, ein gehobenes Niveau in Kommentaren und gute Blogs. Ich wünsche mir einen höheren Frauenanteil, LGBTQ-Blogs, mehr Gendersensibilität, mehr Vernetzung mit MigrantInnenblogs und mehr Blogs. Es nervt mich ungemein, dass viele Geschichte halböffentlich und unausgesprochen in Galerien und Kommentaren auf Facebook herumliegen, wo sie im allgemeinen Blödsinnsstrom untergehen.

Ich würde mir also wünschen, dass mehr Menschen damit anfangen, zu bloggen. Ihre Geschichten erzählen, ihre Meinungen kundtun, ihre Fotos zeigen. Und wenn ein Blog nur einmal im Monat einen kleinen, aber feinen Beitrag hat, dann ist es halt nur einmal im Monat. Besser so, als auf Facebook unter den neusten Highscores von Farmville unterzugehen. Bleibt die Frage, wie man den Leuten das sagt und beibringt. Immerhin ist ein Account auf Facebook immer noch einfacherer als ein Blog bei wordpress.com. Vor allem fehlt bei wordpress.com die Community. Das ist wohl nicht zu unterschätzen, immerhin kann ich mir bei Facebook sicher sein, dass ich zumindest einen „Like“ kassiere, wenn ich Inhalt online stelle. Für ein Blog muss ich mir erst Publikum erarbeiten, das dann auch noch oft genug undankbar oder gar beleidigend ist. Also nicht nur technisch, sondern vor allem was das Publikum angeht ist ein Blog komplizierter und unbequemer. Aber vielleicht kann man ja Möglichkeiten schaffen, das zu vereinfachen? Vor allem im luxemburgischen Blogklumpen, der doch sehr überschaubar ist, fällt es relativ leicht, sich mit vielen BloggerInnen zu vernetzen und somit schneller an LeserInnen zu kommen. Bleibt halt nur die Frage, wie man die Leute ans Bloggen und ans Lesen bekommt.

Was denkt ihr? Was fehlt euch in der luxemburgischen Blogosphäre? Was wünscht ihr euch?

8 Kommentare “State of the onion

  1. Gottseidank sinn ech keen gudden Blog fir de Chris, well den Dag wou de Chris mäi Geschreiws appreciéiert halen ech op. :D Ech denken amfong séier wéineg driwwer no, wéivill lëtzebuergesch Bloggen ech liesen. Vläit, well ech einfach net a Nationalitéiten denken. Ech liesen, wat mir gefällt. Op dat elo franséisch, däitsch, englesch, italienesch, norwegesch oder lëtzebuergesch ass. An ech vernetzen mech och oft a schrecklech gären mat deenen Leit.

  2. Du reechs de awer gären driwer op, wéi schrecklech Lëtzebuerg dach ass ;-)
    Fannen de Gedanken interessant, en hëlefft awer nët immens vill. An am Fong ass et jo och nët em d’Lieblingsblogs gaangen.
    Act local think global funktionéiert och ouni Natiounen. .

  3. @Thierry: Ech wëll iergendeppes dozou soen, mä mir falen net déi richteg Wierder an, well ech wierklech kee Sträit wëll. Mä ech fannen dat do relativ beleidegend.

  4. Den Thierry denkt vläit nët an Nationalitéite mee d’Blogs awer, virun allem di Lëtzebuerger. Ech huele mer mol d’Fräiheet och an dem Chris séngem Numm ze schwetze wann ech soen dass et natierlëch méi einfach ass méi Public z’erreechen andeems mer alles op Englësch maachen. Well d’lëtzebuergësch Sprooch vill méi wéi aaner europäësch Sproochen op d’Grenze vum Land berout kann een einfach nët ouni di Grenzen denken, béides hänkt zesummen. Et ass ëmmer eng Fro vu Marché, maache mer eis näischt fir. An, ëch wees et lo nët méi genau mee d’Decisioun fir Pianocktail weiderhin op Lëtzebuergësch ze produzéieren ass schon diskutéiert ginn a brauch sëch nët ze rechtfertegen.

    Ech kommen op de Punkt, Pianocktail ass lëtzebuergësch Kulturproduktioun, nët aus Lëtzebuerg (meeschtens nët) mee op lëtzebuergësch. Ech fir mäin Deel kann nët ofstreiden dass déi lëtzebuergësch Vue en Argument dofir ass ët ze liesen. Dat ass méng Kultur, ënnert aanerem. A wichtëg ass ët fir mëch dass mer méi op lëtzebuergësch schreiwen a maachen. Ech kann dat nämlech nët méi héiere wann een sëch iwwert e Mangel bekloot undeem ee selwer Schold ass. A wann der mir nët gleewt, da gidd an de Süden op e Läb-Concert.

  5. Mir ass et jo weder em d’Nationalitéit, nach em d’Sprooch gaangen.
    Ech schreiwen haaptsächlech op Daitsch, wëll ech scho gebloggt hunn, wéi et nach guer keng lëtzebuerger Blogosphäre an dem Senn gouf an awer schon vill mat daitsche Blogger vernetzt war. Ech fannen et “trotzdem” immens positiv, wa Leit op Lëtzebuergesch bloggen, ech schätzen awer och eng “lëtzebuerger” Vue (ob egal waat fir enger Sprooch, wann ech se dann verstin) a ville Blogs, einfach wëll een jo dach irgendwéi den selweschten “sozio-kulturellen Background” huet.

    An Thierry a Chris, kënnt dir w.e.g. eng Kéier virurdeelsfrai e Patt zesummen huele goen? Dir sidd nämlech allen zwee ganz fein Jongen an gifft och bestëmmt matneen eenz ginn. Dir musst ierch jo net bestueden, mä e bessi am Hallewsoff zesummen laache. Merci.

  6. Pingback: Grouss Botz – 2010 | Pianocktail

  7. Pingback: Redesigning the Zwiwwel | Pianocktail

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *